Niet loodrecht, maar steenrecht

Het weekend lonkt. De afgelopen week is er gewerkt aan de 56 betonnen kolommen waarop de eerste verdieping (en het dak) komen te rusten.  De gevlochten draadijzeren geraamtes, die aan het begin van de week nog als een boomgaard van kale stammen keurig in het gelid in de lucht staken, zijn allemaal voorzien van houten bekistingen.   Die bekisting wordt netjes ‘in het lood’ afgesteld door stenen aan een touwtje. 

De cementmolens draaien overuren om al die pilaren van beton te voorzien.  Nadat de bekisting gedemonteerd is, worden er jutte zaken om de pilaren gewikkeld en met water natgehouden, zodat het mooi kan uitharden. 

Halverwege de week is er begonnen met het optrekken van de muren.  Een klein legertje aan sjouwers en metselaars is in de weer geweest om meer dan 2000 cementen blokken à 30 kilo per stuk op hun plaats van bestemming te krijgen.  Met touwen tussen de verschillende pilaren, loodlijnen en meetlinten wordt gezorgd dat de muren recht en loodrecht staan, maar ook dat de deuren en ramen volgens het ontwerp hun plek krijgen.  Nog meer sjouwers lopen af en aan met emmers cement op hun schouder of hoofd. Het is praktisch allemaal handwerk.  Hier en daar metselt een enthousiasteling een beetje te ver door en moet er weer een rij af, omdat er een raam moet komen.  Gelukkig is het nog niet uitgehard en kan het nog zonder veel moeite bijgesteld worden. 

Op zaterdag staan de werkers in de rij om betaald te worden.  Rachel, een jonge dame, aangesteld door het project als storekeeper en ‘people keeper’, komt met het boek waarin iedereen elke dag zijn of haar handtekening heeft gezet bij het aantal gewerkte uren.  Helaas komt het maar al te vaak voor dat aannemers het niet zo nauw nemen met de urenregistratie van hun dagloners, om zo te beknibbelen op de kosten.  Rachel, die in Sengerema op de ziekenhuiscompound is opgegroeid, is recht door zee.  Ze houdt alles uitstekend bij en heeft daarmee het vertrouwen van iedereen gekregen.  Mangit, de Indiase voorman, is naar de bank geweest en komt aanzetten met een koffer vol met geld.  Er wordt contant uitbetaald, al zal de aannemer hier later nog vijf procent belasting over moeten betalen.  De werkers weten in ieder geval deze punctuele beloning voor hun harde werk oprecht te waarderen.